آتیلا پسیانی و همسر +بیوگرافی اش

بیوگرافی و زندگینامه

آتیلا پسیانی بازیگر سینما و تلویزیون متولد 1336 در تهران می باشد.

تحصیلات :پسیانی دارای مدرک لیسانس کارگردانی و بازیگری تاتر از دانشگاه هنر های زیبا می باشد.

وی فعالیت و بازیگری هنری خود را از سال 1362 با بازی در فیلم مرگ سفید ساخته حسین زندباف آغاز نمود. 

وی با سریال گمگشته در سال 80 به کارگردانی رامبد جوان به خوبی شناخته شد.

وی یکی از پرکارترین بازیگران سینما و تلویزیون می باشد و کارنامه کاری بزرگی دارد.

همسر آتیلا پسیانی 

بیوگرافی فاطمه نقوی

همسر آتیلا پسیانی فاطمه نقوی که او هم بازیگران است می باشد وی متولد سال 1333 می باشد.

 او لیسانس روان شناسی کودک از مدرسه عالی شمیران سال 1355 است. بازی در تئاتر را از سال 1356 و حضور جلوی دوربین را از سال 1357 با فیلم کوتاه «سکوت و سلام»، همکاری «شاهرخ غیاثی» تجربه کرد و همینطور بازی در سینما را از سال 1360 با «عفریت»، همکاری «فرشید فلک نازی» شروع کرد.

آنها یک دختر به نام ستاره پسیانی نیز دارند که او هم راه بازیگری را در پیش گرفته است.

مادر آتیلا پسیانی 

آتیلا پسیانی فرزند جمیله شیخی می باشد.

ستاره پسیانی دختر آتیلا پسیانی / عکس

گفتگو با آتیلا پسیانی

همیشه برایم جالب بود که آتیلا پسیانی که ریشه‌اش در کارگاه نمایش است، بازیگری را از کجا یاد گرفته؟ آیا ریشه بازیگری شما هم از کارگاه نمایش است؟

 قطعا همین‌طور است. برای اینکه ما در کارگاه نمایش زمان‌های خیلی زیادی را با تئاتر سر می‌کردیم. حالت کارمندی را نداشتیم که هفت، هشت ساعت سر کار باشد و بعد برود. حتی این‌جور هم نبود که فقط نمایشی را تمرین کنیم، بلکه، چه در حالت تولیدکردن نمایشی بودیم، چه نبودیم، همیشه تمریناتمان جاری و ساری بود و مرتب کار بدنی و موسیقی می‌کردیم. همه کارهایی که به شکل مستقیم و غیرمستقیم به بازیگری ربط پیدا می‌کرد را انجام می‌دادیم و ساعت‌های بی‌پایان گفت‌وگوهایی داشتیم درباره تمامی پیشنهاداتی که از بسیاری از آدم‌هایی که بازیگری را می‌شناختند به ما می‌شد برای اینکه فلان نمایش یا فیلم را ببینیم. در کنار اینها، چه در کارگاه نمایش و چه زمانی که از طریق کارگاه نمایش در جشن هنر شیراز شرکت می‌کردیم، ورک‌شاپ‌های فراوانی هم با هنرمندان خارجی که بهترین‌های زمان خودشان بودند داشتیم.

‌چیزی که از کارگاه نمایش به ما می‌رسد و رابطه آتیلا پسیانی با کارگاه نمایش را بیشتر از این زاویه می‌شناسیم، به‌نوعی رویکرد یا روش برخوردی با تئاتر دارد؛ یعنی روشی که بعدها در ادامه در بروشورهایتان به‌عنوان تئاتر تجربی از آن یاد می‌کنید و بارها تأکید کرده‌اید که ریشه‌اش را از کارگاه نمایش می‌گیرید.

همچنان برایم روشن نمی‌شود که آیا نسبتی بین بازیگری‌ای که شما یاد گرفتید با آن رویکردی که در کارگاه نمایش نسبت به تئاتر وجود دارد، هست؟ بعدها آتیلا پسیانی را در مقام کارگردانی که خاستگاهش کارگاه نمایش است به‌خوبی درک می‌کنم، اما در بازیگری همچنان برایم مبهم است که آیا به رویکرد مشخص کارگاه نمایش مربوط است یا به آموزه‌هایی که ممکن است اگر در کارگاه نمایش هم نبودید، فرا بگیرید؟

درواقع جواب هر دو سؤال تو مثبت است و در هر دو وجود دارد. آن چیزی که من می‌گویم از کارگاه نمایش آمده، به‌خاطر این است که کارگاه نمایش، محیطی بود که بازیگر، کارگردان و حتی نویسنده را بسیار آماده می‌کرد برای اینکه یک‌جور فولاد آبدیده شود تا همه‌جور تجربیات در آن اتفاق بیفتد. چون نفس تجربه‌کردن مهم بود. حتی تجربه بازی‌های رئالیستی را داشتیم، منتها این یک شیوه تجربی بود و الزاما همه بازی‌هایمان به‌عنوان بازیگری غیرمتعارف یا بازیگری خارج از محدودیت‌های بازیگری همیشه نبود و بعضی‌وقت‌ها هم خیلی برخورد رئالیستی یا ناتورالیستی بود، اما در قالب شکل‌گیری تجربی که روند تمرین‌های کار ایجاب می‌کرد.

یادم است چندی پیش اتفاقا یکی از دوستان بازیگرمان به من گفت تمریناتی به من بگو که بتوانم بازیگر تئاتر تجربی شوم تا تو بتوانی با من کار کنی! گفتم ما اصلا بازیگر تئاتر تجربی نداریم و اصلا چنین چیزی وجود ندارد؛ یعنی مادر نوع تربیت نمایشی‌اش کاملا جدا از تئاتر تجربی بود، ولی در تئاتر تجربی من یک‌بار آمده و بازی کرده است. قالب بازیگری‌اش را هم من به هم نریختم، ولی از همان قالب بازیگری در نوع تجربی خودم استفاده کردم. بنابراین نمی‌توانم بگویم که الزاما بازیگری تئاتر تجربی یک بازیگری غیرمتعارف است چون در بعضی‌جاها هست و در بعضی‌جاها نیست. تمام تعلیماتی که ما به‌عنوان آرتیست در کارگاه نمایش می‌گرفتیم، رسوب‌های بسیار مهم و عمیقی در ذهن ما نسبت به بازیگری داشت و به‌همین‌دلیل من هیچ‌وقت درباره کارگاه نمایش تصور نمی‌کنم که کارگاه نمایش محلی بود برای تمرین تئاتر، بلکه به نظرم می‌آید کارگاه نمایش محلی بود برای پیشبرد یک‌جور نهضت نمایشی.

این در جاهایی خودش را بروز می‌دهد؛ یعنی بدون اینکه من بخواهم یکباره در جایی بروز پیدا می‌کند؛ مثلا درحال‌حاضر در نمایش «باغبان مرگ» بازی می‌کنم و لحظاتی هست که حس می‌کنم این کاری که با پایم می‌کنم یا نگاهی که می‌کنم، چقدر برایم باستانی است. نمی‌دانم از کجا آورده‌ام و پیدایش می‌کنم بی‌اینکه بدانم از کجاست، اما به‌هر‌حال تجربیات تمام سال‌ها هم در این قضیه تأثیر دارد و این دیگر فقط به کارگاه نمایش ربط ندارد و می‌توانید کارگاه نمایش را به‌عنوان یک پایه در نظر بگیرید که روی این پایه آجرهای دیگری هم چیده و تبدیل به تجربه حدودا ۵٠ساله‌ای شده چون من الان درست ۴٩ سال است که کار بازیگری می‌کنم.

نزدیک به نیم‌قرن است که این تجربه وجود دارد. حتی بسیاری مواقع درباره‌اش تصمیم نمی‌گیرم و حتی به آن فکر نمی‌کنم. فقط کلیدی را از نقش پیدا می‌کنم و خودبه‌خود در آن جاری می‌شوم. حالا بعضی‌وقت‌ها درست و گاهی هم به‌غلط. عین رانندگی که بعد از مدتی، در هنگام تعویض دنده به آن فکر نمی‌کنید و خودش عوض می‌شود؛ یعنی به این فکر نمی‌کنید که به‌سرعت ۴٠ که می‌رسید، به دنده سه بروید، بلکه خودبه‌خود اتفاق می‌افتد. تو، موتور، دنده، خیابان و همه‌چیز با همدیگر به طوری عجین می‌شوید که تمام این اتفاقات می‌افتد.

‌مدیوم‌ها که تعویض می‌شود، باز همان مکانیسم اتفاق می‌افتد؟

بله، در تغییر مدیوم‌ها هم باز همان اتفاق می‌افتد؛ یعنی من در تمام این سال‌ها همه‌جور کارگردانی را با همه‌جور خاستگاه نسبت به چیزی که دارند تولید می‌کنند، چه در کار تصویر و چه در کار صحنه دیده‌ام و همیشه هم سعی کرده‌ام که با کارگردان کاملا عجین باشم و او را قبل از نقش کشف کنم. چون این برایم خیلی مهم است که کارگردان را قبل از نقش کشف کنم. کشف کنم و بدانم که چرا من را برای این نقش انتخاب کرده؟ بفهمم چه نقاط مشترکی بین من و این نقش وجود دارد که بتوانم آنها را تربیت کنم.
‌چند سال پیش که «باغبان مرگ» را در سالن شمس مؤسسه اکو دیدم، یک تأثیری از بازی آتیلا پسیانی در ذهنم ماند. با اینکه بارها در اجراهای خودتان معمولا شما را روی صحنه دیده بودم و شاید در یکی، دو تا اجرای دیگر هم که تعدادش محدود بوده؛ البته فکر کنم با کارگردان‌های زیادی در تئاتر کار نکرده‌اید… .

خوشبختانه با اکثر کارگردان‌هایی که دوست داشتم کار کردم؛ فقط تو و رضا ثروتی مانده‌اید! با شما دو تا هم کار کنم، دیگر هیچ آرزویی در تئاتر ایران ندارم.

اینستاگرام آتیلا پسیانی : instagram / atilapesyani

فیلم های سینمایی آتیلا پسیانی 

بی‌حساب (۱۳۹۵)

آشوب (۱۳۹۴)

نگار (۱۳۹۴)

کارگر ساده نیازمندیم (۱۳۹۴)

نقش نگار (۱۳۹۴)

آخرین بار کی سحر را دیدی؟ (۱۳۹۴)

دلبری (۱۳۹۴)

سیانور (۱۳۹۴)

نیمه شب اتفاق افتاد (۱۳۹۴)

آتش‌بس ۲ (۱۳۹۳)

مستانه (۱۳۹۳)

نازنین (۱۳۹۲)

هیچ کجا هیچ‌کس (۱۳۹۱)

زندگی خصوصی (۱۳۹۰) (حضور افتخاری)

پل چوبی (۱۳۹۰)

تلفن همراه رئیس جمهور (۱۳۹۰)

یک عاشقانه ساده (۱۳۹۰)

در امتداد شهر (۱۳۸۹)

سوت پایان (۱۳۸۹)

نقطه بی بازگشت (۱۳۸۸)

از رئیس‌جمهور پاداش نگیرید (۱۳۸۷)

دوزخ، برزخ، بهشت (۱۳۸۷)

سفر مرگ (۱۳۸۷)

صداها (۱۳۸۷)

فرزند صبح (۱۳۸۷)

موش (۱۳۸۷)

یک وجب از آسمان (۱۳۸۷)

سه زن (۱۳۸۵)

حس پنهان (۱۳۸۵)

سایه (۱۳۸۵)

فرزند صبح (۱۳۸۵)

آتش‌بس (۱۳۸۴)

چه کسی امیر را کشت؟ (۱۳۸۴)

شبانه (۱۳۸۴)

عروسک فرنگی (۱۳۸۴)

کارگران مشغول کارند (۱۳۸۴)

اسپاگتی در هشت دقیقه (۱۳۸۳)

جایی برای زندگی (۱۳۸۳)

مجردها (۱۳۸۳)

برگ برنده (۱۳۸۲)

کما (۱۳۸۲)

گاهی به آسمان نگاه کن (۱۳۸۱)

گاوخونی (۱۳۸۱)

سفر به فردا (۱۳۸۰)

شام آخر (۱۳۸۰)

نیمه پنهان (۱۳۸۰)

آب و آتش (۱۳۷۹)

آواز قو (۱۳۷۹)

ابر و خورشید (۱۳۷۹)

نسل سوخته (۱۳۷۸)

دو زن (۱۳۷۷)

هیوا (۱۳۷۷)

قاعده بازی (۱۳۷۶)

هفت سنگ (۱۳۷۶)

عقرب (۱۳۷۵)

دیپلمات (۱۳۷۴)

شیخ مفید (۱۳۷۴)

در کمال خونسردی (فیلم ۱۳۷۳) (۱۳۷۳)

روز شیطان (۱۳۷۳)

خاکستر سبز (۱۳۷۲)

مسافران (۱۳۷۰)

دو فیلم با یک بلیت (۱۳۶۹)

راز خنجر (۱۳۶۹)

پرواز پنجم ژوئن (۱۳۶۸)

کشتی آنجلیکا (۱۳۶۷)

طلسم (۱۳۶۵)

مرگ سفید (۱۳۶۲)

سریال های آتیلا پسیانی 

زیر پای مادر (1396)

آرام میگیریم(۱۳۹۵)

کشیک قلب (١٣٩۵)

آسمان من (۱۳۹۴)

بزم آخر (۱۳۹۴)

پرده‌نشین (۱۳۹۳)

انقلاب زیبا (۱۳۹۳)

مدینه (۱۳۹۳)

بین خومون بمونه (۱۳۹۳)

مادرانه (۱۳۹۲)

یه تیکه زمین (۱۳۹۱)

دیوار (۱۳۹۱)

خداحافظ بچه (۱۳۹۱)

زیر هشت (۱۳۸۹)

چاردیواری (۱۳۸۸)

رستگاران (۱۳۸۸)

تله‌فیلم «اخراجی» (۱۳۸۶)

راه بی‌پایان (۱۳۸۶)

زیر تیغ (۱۳۸۵)

آخرین گناه (۱۳۸۵)

اولین شب آرامش (۱۳۸۵)

عشق گمشده (۱۳۸۳)

گم‌گشته (۱۳۸۰)

مرگ در سکوت (۱۳۷۸–۱۳۷۷)

شرکت (۱۳۷۷–۱۳۷۶)

هفت‌سنگ (۱۳۷۷–۱۳۷۶)

سیمرغ[۵] (۱۳۷۵)

خانواده رضایت (۱۳۷۴)

آپارتمان (۱۳۷۲–۱۳۷۱)

فراموشخانه (فراماسونری) (۱۳۷۰)

تله‌تئاتر «مبارزان کازبا» (۱۳۶۴)

محله برو بیا (۱۳۶۳)

محله بهداشت (۱۳۶۳)

ماه‌پنهان است (۱۳۶۲)

لحظه (۱۳۵۶)

تئاتر های آتیلا پسیانی 

کارگردانی و بازی در نمایش «باغ آلبالو»؛ ۱۳۹۴

کارگردانی نمایش «عرق خورشید ٬اشک ماه»؛ ۱۳۹۲

کارگردانی نمایش «مخمل آبی»؛ ۱۳۹۲

کارگردانی نمایش «متابولیک»؛ ۱۳۸۷

کارگردانی نمایشنامه‌خوانی «کلاغ و دوچرخه»؛ ۱۳۸۳

کارگردانی نمایشنامه‌خوانی «غلیظ مثل عسل»؛ ۱۳۸۲

کارگردانی نمایش «نجوای خاک»؛ ۱۳۸۲

کارگردانی نمایش «کالیگولا شاعر خشونت»؛ ۱۳۸۲

کارگردانی نمایش «بحرالغرایب»؛ ۱۳۸۲

کارگردانی نمایش «بازی در گالری»؛ ۱۳۸۱

کارگردانی نمایش «بسه دیگه خفه شو»؛ ۱۳۸۱

کارگردانی نمایش «گنگ خواب دیده»؛ ۱۳۷۹

کارگردانی نمایش «قهوهٔ قجری»؛ ۱۳۷۹

کارگردانی نمایش «درد دل با سگ»؛ ۱۳۷۹

کارگردانی نمایش «رستخیز»؛ ۱۳۷۸

کارگردانی نمایش «تبار خون»؛ ۱۳۷۷

کارگردانی نمایش «برف سبز»؛ ۱۳۷۷

کارگردانی نمایش «اینم از این»؛ ۱۳۷۶

کارگردانی نمایش «آبی که مار می‌خورد، زهر می‌شود»؛ ۱۳۷۵

کارگردانی نمایش «آبی که گاو می‌خورد، شیر می‌شود»؛ ۱۳۷۵

کارگردانی نمایش «بودن یا نبودن»؛ ۱۳۷۳

کارگردانی نمایش «فاطمه عنبر»؛ ۱۳۷۳

کارگردانی نمایش «بودن یا نبودن»؛ ۱۳۷۲

کارگردانی نمایش «آئورا»؛ ۱۳۷۲

کارگردانی نمایش «آئورا»؛ ۱۳۷۰

کارگردانی نمایش «مجلس تقلید هفت‌خوان»؛ ۱۳۶۹

کارگردانی نمایش «ارکستر زنان آشویتس»؛ ۱۳۶۸

کارگردانی نمایشنامه‌خوانی «هرامسا» ۷۰۹/۷۰۵؛ ۱۳۶۸

بیوگرافی آتیلا پسیانی و همسرش و دخترش + عکسها و گفتگو

 

مجید واشقانی و همسرش +بیوگرافی

بیوگرافی و زندگینامه 

مجید واشقانی بازیگر سینما و تلویزیون متولد 6 خرداد 1359 در تهران می باشد و 37 سال سن دارد.

تحصیلات :واشقانی دارای مدرک لیسانس متالوژی می باشد. 

اولین حضور وی در قاب تلویزیون مربوط به سال 1390 می باشد که در آن سال واشقانی در سریال مسیر انحرافی ایفای نقش نمود و بعد از آن شاهد حضور او در سریال های مختلف بودیم.

نکته جالب اینجاست بیشتر نقش هایی که تاکنون بازی کرده است در نقش مامور پلیس بوده است.

ازدواج و همسرش

مجید واشقانی تاکنون ازدواج نکرده است و مجرد می باشد.

ویدویی از گفتگو مجید واشقانی با مهران مدیری :  سال پیش عاشق شدم اما ازدواج نکردم

گفتگو و مصاحبه با مجید واشقانی 

برای چندمین بار است که نقش پلیس را بازی می‌کنید؟

سومین بار. هفت سریال کار کرده‌ام که سه مجموعه آن پلیسی بوده است؛ ماتادور، انقلاب زیبا و میکائیل. شاید این تعداد به نسبت کل کارهایم زیاد باشد. بخشی از این انتخاب‌ها اتفاقی است، اما هر کدام هم دلیل خاص خودش را داشته. در ماتادور برای اولین بار نقش پلیس را بازی کردم آن هم در کنار بازیگران مطرحی همچون پولاد کیمیایی و سام درخشانی. کارگردان که داستان سریال را برایم تعریف کرد، جذاب به نظر ‌آمد.

نقش پلیس سریال ماتادور تمام ویژگی‌های لازم برای جذب و ترغیب یک بازیگر برای ایفای آن را داشت. با بهرنگ توفیقی، کارگردان سریال انقلاب زیبا دوست بودم و دوست داشتم با تهیه‌کننده‌ای مانند رامین عباسی‌زاده هم کار کنم. دیدم که این یک پلیس متفاوت است با آنی که در ماتادور بازی کرده بودم. حضور سعید نعمت‌الله و سیروس مقدم در هر اثر باعث می‌شود که نتوانی به پیشنهادشان «نه» بگویی، به همین دلیل پلیس سریال میکائیل هم شدم. اگر این انتقاد بر من وارد شود که واشقانی دارد خودش را تکرار می‌کند، از اساس نمی‌پذیرم. اصولا تعریفم از تکرار این نیست که مثلا یک بازیگر اگر چهار بار نقش پلیس را بازی کند، خودش را تکرار کرده است.

تفاوت پلیس سریال میکائیل با دیگر پلیس‌هایی که بازی کرده بودید، در چه بود؟

من سه بار پلیس شدم. پلیس ماتادور عملیاتی بود و کارشناس سایبر و درگیر مسائل امنیتی هم می‌شد. پلیس انقلاب زیبا اما یک کارآگاه اداره آگاهی در دایره قتل بود که درگیر یک پرونده می‌شد. پلیس میکائیل اما در کلانتری فعالیت دارد که با یک‌سری اتفاقات و جرایم منطقه‌ای دست و پنجه نرم می‌کند. این سه پلیس چه از منظر تعریف سازمانی و چه از لحاظ شخصیتی تعاریف متفاوتی دارند. فقط اسم‌شان پلیس است، اما هر کدام به لحاظ موقعیت جغرافیایی، تعریف شخصیتی و چالش‌های در پیش‌رو تفاوت‌های اساسی دارند. نگاهی کارشناسانه و منصفانه به این سه پلیس نشان خواهد داد که من هریک را متفاوت بازی کرده‌ام.

چگونه شد که پلیس سریال سیروس مقدم شدید؟

تازه سریال انقلاب زیبا پخش شده بود که پیشنهاد میکائیل از راه رسید. همزمان یک پیشنهاد دیگر هم داشتم. همان روزی که برای میکائیل قرارداد بستم، قرار بود برای آن سریال هم مذاکره کنم، اما تصمیم گرفتم که با مقدم و نعمت‌الله همکاری کنم. طی گفت‌وگویی که با نعمت‌الله داشتیم، او گفت که پلیس میکائیل با پلیس‌های قبلی تفاوت‌های اساسی دارد. از آن گذشته پیش از این هم دو مرتبه با سیروس مقدم همکاری کرده بودم و به کارش اعتقاد داشتم.

ژانر دلخواه و مورد علاقه خودتان؟

کمدی را واقعا دوست دارم.

تا به امروز تجربه‌اش هم کرده‌اید؟

بله، سریال «مسیر انحرافی».

همان سریال که کار بازیگری‌تان را هم با آن آغاز کردید؟

بله.

دوست دارید بیشتر چه نقش‌هایی به شما پیشنهاد شود؟

حضور یک‌سری از تهیه‌کنندگان، کارگردانان و بازیگران باعث می‌شود که یک اثر پربیننده شود. مردم ما خیلی خوب این آدم‌ها را می‌شناسند. پس در وهله اول، بازیگر باید از طرف یک کارگردان خوب و عواملی حرفه‌ای به همکاری دعوت شود. یک نویسنده یا کارگردان می‌تواند روی همه شخصیت‌ها اثر بگذارد، اما این‌که من دوست دارم چه نقش‌هایی را بازی کنم، بحث دیگری است. نمی‌خواهم مساله طول و عرض یک نقش را پیش بکشم، به نظرم شعاری به نظر می‌رسد. از میان شخصیت‌های اصلی یک فیلم یا سریال بعضی می‌توانند باخاصیت باشند و برخی دیگر نه. اگر قرار است نقش منفی هم بازی کنم، نوع منفی بودنش برایم مهم است. من در سریال «هوش سیاه» نقش منفی داشتم، الان هم در سریال «آمین» نقش منفی بازی می‌کنم، اما نقش منفی‌ای‌ بازی می‌کنم که برای مردم دوست‌داشتنی باشد

. اگر منفی منفور پیشنهاد شود، بازی نمی‌کنم. تشخیص مثبت یا منفی بودنش هم با خودم است. اگر هم قرار است نقشم مثبت باشد، مردم باید آن را دوست داشته باشند. اگر مثبت لوس باشد، بازی نمی‌کنم. در این صورت بازیگر در میان دیگر همکارانش گم می‌شود. یک رقابتی بین بازیگران وجود دارد که من همیشه اسمش را می‌گذارم یک رقابت سالم برای گرفتن نقش‌های متفاوت. در این رقابت اگر انتخاب‌های اولیه‌تان اشتباه باشد، همان اول کار 50 قدم از همکارانت عقب‌تر هستی. من در مسیر انحرافی ممکن بود میان آن همه کمدین گم شوم و دیده نشوم. در هوش سیاه هم ممکن بود این اتفاق بیفتد. در ماتادور هم نقش من در میان چند ستاره سریال می‌توانست دیده نشود. نقش باید یک خاصیتی داشته باشد و بتواند بازیگر را نجات دهد. من همیشه سعی می‌کنم در یک سریال با یکی دو سکانس خوب خودم را نجات دهم. بازیگر با دو سکانس متفاوت می‌تواند خودش را محک بزند که توانسته‌ از پس نقش بربیاید یا خیر.

در ماتادور فقط یک سکانس وجود داشت که این امکان را به من می‌داد. قرار نیست این فرصت در طول یک سریال تکرار شود. بسیاری از صحنه‌های یک اثر گذرا و برای روایت داستان است. سکانس‌هایی هم هست که کاملا در دست بازیگر است و این توانایی و قدرت انتخاب را به او می‌دهد که چه چیزی را به بیننده ارائه کند. این برای خود بازیگر هم یک معیار است که ببیند واقعا این کاره است یا به اشتباه برخورده و وارد این وادی شده.

برنامه‌تان برای آینده چیست؟

درست بعد از میکائیل، آمین را کار کردم. این سریال هم پلیسی است، اما من نقش متفاوتی دارم. نقش خوبی است و خیلی دوستش دارم. از آن منفی‌هایی است که وقتی بازی‌اش می‌کردم واقعا لذت می‌بردم و مطمئن هستم که بیننده هم لذت خواهد برد.

‌حضور و فعالیت در سینما چه جایگاهی در آینده کاری شما دارد؟

سینما یا تلویزیون فرقی ندارد. من در تعداد زیادی تله‌فیلم و سریال کار کرده‌ام که در میان آنها هم کار خوب هست و هم بد، ولی این‌که مثلا باید و حتما وارد سینما شوم، خیلی دغدغه‌ام نیست؛ یعنی عجله‌ای برای ستاره شدن ندارم، ولی عجله دارم که خودم را به عنوان یک بازیگر تثبیت کنم. این‌که بگویند مجید واشقانی بازیگر خوبی است، برایم خیلی مهم‌تر به نظر می‌رسد.

نگران نیستید که در نقش پلیس کلیشه شوید؟

نه، اگر صد بار دیگر نقش پلیس را بازی کنم، متفاوت خواهد بود.

بیشتر بحث پیشنهاد را می‌کنم و این‌که فقط پیشنهاد کارهای پلیسی به شما ارائه شود، از آنجا با این نقش‌ها شناخته شده و کارگردانان حاضر نباشند، ریسک واگذاری شخصیت‌های متفاوت را به مجید واشقانی بپذیرند.

این دغدغه را دارم که با نقش‌های متفاوت خودم را محک بزنم. الان که خیلی اصرار دارم که در یک کار کمدی بازی کنم، اما پیشنهاداتی که رسیده چندان‌ چشمگیر نیست، روی کمدی حساس‌ترم.

مطمئن هستم که کلیشه نمی‌شوم. فعلا نیاز داشتم که خودم را به عنوان یک بازیگر معرفی و تثبیت کنم. این مساله برایم مهم‌تر بود تا رسیدن به مرز کلیشه. احساس می‌کنم با کلیشه شدن فاصله دارم. یک بازیگر در ابتدای راه نیاز دارد که خودش را معرفی کند و بشناساند. من با هفت سریال و 12 تله‌فیلم در سه سال و نقش‌های متفاوتی که در این آثار داشته‌ام، تلاش کردم خودم را معرفی کنم و گمان دارم این اتفاق هم افتاده باشد. هفت سریال یک بازیگر را کلیشه نمی‌کند، اما می‌تواند معرفی کند. با این حال از این به بعد در مورد مساله‌ای که شما در پرسشتان مطرح کردید، بیشتر فکر می‌کنم تا کلیشه نشوم.

سریالهای مجید واشقانی 

زیر پای مادر (1396)
دیوار شیشه ای (1395)

آمین
میکائیل
انقلاب زیبا

ماتادور
کمین
مرز آفتاب

هشدار پلیس
زیر هشت
هوش سیاه 2
پایتخت
مسیر انحرافی

 فیلم های سینمایی مجید واشقانی 

هاری (1393)
ناسپاس (1388)
جنایت و جنحه (1384)
شور عشق (1379)

فیلم های تلویزیونی مجید واشقانی 

نیش عقرب
انتقام
زیر گنبد کلیسا
دست بازنده ها

اینستاگرام مجید واشقانی : instagram / MajidVasheghani

ازدواج شهنام شهابی

شهنام شهابی بازیگر تلویزیون در اردیبهشت ماه 96 ازدواج نمود و عکسی از مراسم عروسی اش منتشر نمود.

همسر شهنام شهابی سوفیا نام دارد و این زوج سال 94 با یکدیگر عقد نموده بودند.

شهنام شهابی متولد سال 1361 می باشد و 35 سال سن دارد.

بیوگرافی و زندگینامه محمد کاسبی

 

بیوگرافی و زندگینامه

محمد کاسبی بازیگر سینما و تلویزیون متولد 4 خرداد 1330 در تهران می باشد و 66 سال سن دارد.

کاسبی فعالیت هنری خود را از سال 13 سالگی با حضور در صحنه تاتر آغاز نمود. 

محمد کاسبی در کنکور سال 1350 شرکت کرد و در رشته پزشکی قبول شد اما به جهت علاقه به تحصیل تئاتر در دانشکده هنرهای زیبا، از پزشکی انصراف داد و در سال 1351 به سربازی رفت.

وی در اوایل سال 1358 با چندی از دوستان حوزه اندیشه و هنر اسلامی را پایه‌گذاری کرد که بعدها نام این محل به «حوزه هنری» تغییر نمود، کاسبی همچنین مرکز هنرهای نمایشی وزارت ارشاد را نیز بنیانگذاری نمود.

ازدواج و همسرش

محمد کاسبی متاهل می باشد و ازدواج کرده است

گفتگو با محمد کاسبی

–بیش از یک سال است که از محمد کاسبی در سینما و تلویزیون خبری نیست. دلیل این موضوع را چه می‌دانید؟

من در طول یک سال گذشته هیچ پیشنهادی در عرصه سینما و تلویزیون نداشتم به همین خاطر در این مدت فعال نبودم. البته من نباید دلیل این موضوع را بگویم، بلکه شما باید این سوال را از افرادی بپرسید که در این عرصه مسئولیت دارند و از آن‌ها بخواهید که دلیل کم کار شدن من را توضیح دهند.

حالا شاید عده‌ای بگویند که در سینما باند و باندبازی است ولی به نظر من این حرف‌ها ارزشی ندارد بلکه مهم این است که افرادی همانند من با این تجربیات و توان بالا برای انجام کار، هر روز از دست می‌روند و بعد از مدتی نیز از ذهن‌ها فراموش می‌شوند.

البته من می‌خواهم از مسئولین این حوزه بپرسم، آقای مسئول، شمایی که در این حوزه مسئولیت و قدرت دارید آیا اصلا متوجه این موضوع هستی که چه افرادی به خاطر سومدیریت‌های شما مورد ظلم قرار گرفته‌اند؟ پس چگونه می‌خواهی در مقابل خدا پاسخگو باشید؟

*بعضی از دوستانم می‌گویند همین نقش‌هایی که تو رد می‌کنی، ما قبول می‌کنیم و پول آن را می‌گیریم و حال می‌کنیم!

درضمن من باید نقش‌هایی را قبول کنم که بعد از اینکه در آن‌ها بازی کردم بتوانم در مقابل دیگران از آن نقش دفاع کنم. بنابراین باید صبر کنم تا زمانی که یک کار خوب به من پیشنهاد شود. البته بعضی از دوستانم می‌گویند: «محمدجان این چه کاری است که تو می‌کنی؟ همین نقش‌هایی که تو آن‌ها را رد می‌کنی ما قبول می‌کنیم و پول آن را هم می‌گیریم و حال می‌کنیم! کسی هم در این مملکت نه با ما می‌گوید که چرا رفتی و این نقش را قبول کردی؟ و نه تو را تشویق می‌کنند که چرا نرفتی و نقش را رد کردی! پس نباید خودت را اذیت کنی.» ولی من درجواب آن‌ها می‌گویم که من برای این‌گونه زندگی گرفتن، هدفی دارم و معتقدم که لحظه به لحظه زندگی من تعریف دارد.

*ماجرای رد کردن پیشنهاد معاونت سینمایی وزارت ارشاد

-شما اگر در سینما مسئولیت داشتید، برای هنرمندان چه کار می‌کردید که این‌گونه اتفاقات و ظلم‌ها پیش نیاید؟

در یکی از دوره‌های اخیر، فردی به سراغ من آمد و گفت: «وزیر تو را برای معاونت سینمایی وزارت ارشاد انتخاب کرده است.» من در جواب او گفتم که به ایشان بگو: من نمی‌آیم، نه اینکه دوست نداشته باشم به شما کمک کنم بلکه احساس می‌کنم در اجرای این مسئولیت ناتوانم. البته نه اینکه من در سمت‌های مدیریتی سابقه‌ای نداشته باشم، همچنان که من از بنیان‌گذاران حوزه هنری و مرکز هنرهای نمایشی وزارت ارشاد بودم و سوابق فعالیت‌های مدیریتی زیادی در عرصه سینما و تئاتر دارم ولی من احساس کردم نه من توان حضور در این مسئولیت را دارم و نه آن فردی که پیشنهاد وزارت ارشاد به او شده بود، در قد و قواره قبول این مسئولیت بود.

* سعی کردم هرکاری را که احساس می‌کنم توان انجام آن را ندارم، قبول نکنم

من سعی کردم هرکاری را که احساس می‌کنم توان انجام آن را ندارم، قبول نکنم. اما عده‌ای از افراد را می‌بینم که شاید یک صدم توان من را نداشته باشند و با پذیرفتن چنین مسئولیت‌هایی ضربه سنگینی به این حوزه می‌زنند و بعد از آن هم با خیال راحت از پشت یک میز مدیریت به پشت میز مدیریت بعدی می‌روند.

بنابراین زمانی که شما می‌پرسید اگر در سینما مسئولیت داشتید، برای هنرمندان چه کار می‌کردید، من در جواب می‌گویم که من اصلا مسئولیتی را قبول نمی‌کنم که خارج از توانم باشد و بعد از آن بخواهم برای آن پاسخگو باشم.

* بهترین بازی عمرم را در فیلم «مرگ دیگری» داشتم

-فارغ از تمام این بحث‌ها اگر بخواهید یکی از نقش‌هایتان را به عنوان نقش محبوب خود انتخاب کنید، به سراغ کدامیک می‌روید؟

من تا به حال در حدود ۷۰ اثر حضور داشتم و فکر می‌کنم بهترین بازی عمرم را در فیلم «مرگ دیگری» داشتم که دومین بازی من در جلوی دوربین بود. البته حضورم در فیلم سینمایی «بایکوت» را با اینکه کوتاه بود ولی آن نقش دوست داشتم. علاوه بر آن فیلم‌های «پدر»، «بحران» و «زنگ‌ها» را هم از جمله کارهایم بودم که دوست داشتم.

در کارهای تلویزیونی هم سریال‌های «صاحبدلان» و «مریم مقدس» را خیلی دوست داشتم که بازی جانانه‌ای در آن‌ها داشتم. البته شاید سریال‌هایی مثل «خوش رکاب» در ذهن شما بیشتر باقی مانده باشد ولی من آثار متعددی در پرونده کاریم دارم که همه آن‌ها را دوست دارم.

* اولین تئاتر بعد از انقلاب توسط گروه ما اجرا شد/ به دلیل مشغله کاری نتوانستم بیشتر از این در عرصه تئاتر فعالیت کنم

-شما از جمله افرادی بودید که بازیگری را با تئاتر شروع کردید، پس چرا بعد از مدتی دیگر در این عرصه حضور چندانی نداشتید؟

من از سن ۱۳ سالگی کار تئاتر را آغاز کردم و در دوران قبل از انقلاب نیز تئاتر کار می‌کردم و بعد از پیروزی انقلاب اولین نفری بودم که مسئول بخش نمایش رادیو شدم. اما مسائلی پیش آمد که من را به عنوان یک بازیگر به حیطه مسئولیت پذیری کشاند. البته بعد از پیروزی انقلاب اسلامی اولین تئاتری که به روی صحنه رفت، نمایشی بود به نام «نهضت حروفیه» که ما آن را چهل شب اجرا کردیم.

اما بعد از آن من وارد مسئولیت‌های مختلفی از شوراهای ارشاد گرفته تا رادیو و مرکز هنرهای نمایشی شدم. در کنار آن نیز مدتی در حوزه هنری مسئول واحد تئاتر بودم و در کنار بازیگری، چندین نمایشنامه نوشتم که تعدادی از آن‌ها در همان دوران منتشر شد. حتی چند جایزه در زمینه نمایشنامه‌نویسی گرفته‌ام ولی بازهم به دلیل مشغله کاری نتوانستم بیشتر از این در عرصه تئاتر فعالیت کنم.

* تصمیم گرفتم که اندیشه‌هایم را برای خودم نگه دارم، کارگردانی را کنار بگذارم به سراغ بازیگری بروم!

-آیا از آن دوران و روزهای فعالیتتان در عرصه تئاتر خاطره‌ای دارید که بخواهید برای مخاطبین  بگویید؟

سال‌ها پیش زمانی که آقای حسین پاکدل رئیس تئاترشهر بود، من به عنوان مشاور ایشان فعالیت می‌کردم. در همان دوران من نمایشی را آماده کردم که به روی صحنه ببرم ولی رئیس مرکز هنرهای نمایشی در آن زمان فردی بود که اخیراً شنیدم که در انگلستان زندگی می‌کند و با محتوای این نمایش مشکل داشت و می‌خواست آن را جمع کند. من در آن زمان دیدم که این افراد ا اندیشه‌های من مشکل دارند. در نتیجه تصمیم گرفتم که اندیشه‌هایم را برای خودم نگه دارم، کارگردانی را کنار بگذارم به سراغ بازیگری بروم!

فیلم های محمد کاسبی 

رفقای خوب (۱۳۹۴)
آسمان هشتم (۱۳۸۹)
بدون اجازه (۱۳۸۹)

نطفه شوم (۱۳۸۷)
نفوذی (۱۳۸۷)
دیوار (۱۳۸۶)

نیما یوشیج (۱۳۸۵)
عروسک فرنگی (۱۳۸۴)
عزیزم من کوک نیستم (۱۳۸۰)

مریم مقدس (۱۳۷۹)
دنیای وارونه (۱۳۷۶)
کمین (۱۳۷۵)

براده‌های خورشید (۱۳۷۴)
پدر (۱۳۷۴)
دایره سرخ (۱۳۷۴)
ماه و خورشید (۱۳۷۴)

حمله به اچ۳ (۱۳۷۳)
پناهنده (۱۳۷۲)
همسفر (۱۳۷۲)
بدوک (۱۳۷۰)

بحران (۱۳۶۶)
بایکوت (۱۳۶۴)
زنگ‌ها (۱۳۶۴)
استعاذه (۱۳۶۲)

دو چشم بی‌سو (۱۳۶۲)
توبه نصوح (۱۳۶۱)
مرگ دیگری (۱۳۶۱)

سریالهای محمد کاسبی

تا صبح به کارگردانی مجید جوانمرد و محمد علی آهنگر  ۱۳۸۵
خوش‌رکاب به کارگردانی علی شاه حاتمی
خوش غیرت به کارگردانی علی شاه حاتمی

یاور به کارگردانی علی شاه حاتمی
صاحبدلان به کارگردانی محمدحسین لطیفی
لطفاً دور نزنیم (۱۳۸۸)
رعنا به کارگردانی سید داود میرباقری ۱۳۶۷–۱۳۶۹

سه در چهار به کارگردانی مجید صالحی
زن بابا به کارگردانی سعید آقاخانی نوروز ۱۳۸۹
خوش‌نشین‌ها به کارگردانی سعید آقاخانی ۱۳۸۹

سه دونگ، سه دونگ به کارگردانی شاهد احمدلو ۱۳۹۰
فراموشی به کارگردانی مهدی سلطانی نوروز ۱۳۹۱
خوب بد زشت (۱۳۹۳)
حانیه کاری از «سیدجلال دهقانی اشکذری»
سر دلبران به کارگردانی محمدحسین لطیفی (1396)

سوابق اجرایی

مسئول نمایش‌های رادیو

راه اندازی مرکز هنرهای نمایشی

از پایه گذاران حوزه هنری

مدیریت واحد تئاتر حوزه هنری

راه اندازی و مدیریت امور شهرستان‌های حوزه هنری جهت تأسیس و راه اندازی حوزه‌های هنری در کل کشور.

عضو شورای بازبینی و صدور پروانه فیلم‌های سینمایی وزارت ارشاد

عضو شورای صدور پروانه نمایش فیلم‌های خاص

عضو شورای فیلم نامه بنیاد سینمای فارابی

داور در کلیه جشنواره‌های معتبر تئاتر و فیلم در کشور از جمله جشنواره تئاتر فجر، فیلم کودک و نوجوان اصفهان، تئاتر مقاومت، فیلم دفاع مقدس، تئاتر خیابانی، تئاتر دانشجویی سراسر کشور

چندین دوره داور جشنواره فیلم و سریال‌های تلویزیون، دبیر جشنواره سینمای دفاع مقدس

دبیر جشنواره تئاتر دفاع مقدس

عضویت در شورای نمایش فرهنگستان هنر

بیوگرافی محمدرضا هدایتی و همسرش و پسرش +عکسها و گفتگو

بیوگرافی و زندگینامه

محمدرضا هدایتی بازیگر,خواننده و صداپیشه ایرانی متولد 24 اردیبهشت ماه 1352 در شهر چابهار می باشد و 44 سال سن دارد.

وی فعالیت در بازیگری را برای اولین بار به واسطه سریال مهران مدیری در سال 1376 تجربه کرد اما با حضور در نقش یاور طغرل در سریال شب های برره به خوبی شناخته شد و بعد آن پای ثابت کارهای مدیری شد.

محمدرضا هدایتی علاوه بر بازیگری خواننده گی هم میکند و تاکنون چندین آهنگ با صدای وی منتشر شده است. صداپیشگی نیز یکی دیگر از حرفه های او می باشد که بیشتر در مجموعه کلاه قرمزی (شخصیت پسرعمه زا)  این کار را انجام داده است.

ازدواج و همسرش

محمدرضا هدایتی ازدواج کرده است و متاهل می باشد و یک پسر هم به نام هامون دارد.

اگر تکراری بودم مخاطبان من را پس می زدند

این خواننده موسیقی پاپ با اشاره به نحوه استقبال مردم از کنسرت های پاپ تصریح کرد: کارهای ما نشان می دهد که خیلی در فضای تکراری حرکت نکرده ایم. اگر به لحاظ  محتوایی که حاکم بر بازار موسیقی پاپ ایران است نگاهی کنید شاید کار ما شبیه کارهای دیگران است اما ما در ملودی خیلی سخت گیری کردیم، کما اینکه تولید قطعه ای چون «از تو دلگیرم» که خوشبختانه با استقبال خوب مخاطبان همراه بود در راستای همین سخت گیری ها انجام شد. به طور حتم اگر تکراری بود مخاطب آن را پس می زد.

وی ادامه داد: البته خود من همیشه تلاش کردم که خیلی با روند بازار حرکت نکنم و اتفاقا سخت گیری های زیادی در این زمینه داشتیم، به ویژه اینکه بر سر تولید آلبوم اولم این سخت گیری بسیار زیادتر از حد تصور بود. این آلبوم وقتی در سال 87 منتشر شد زمانی بود که شیوه تکنو تازه وارد ایران شده بود و به نوعی خود را به عنوان یک مد در جامعه موسیقی مطرح کرد اما من با این شیوه کاری نداشتم و تمام قطعه های این آلبوم صدای قدیمی می داد چرا که می خواستم چنین دیدگاهی وجود داشته باشد. البته بعدا دیدم که این راه هم راه خوبی برای شنیده شدن کارها نیست و باید با سلیقه عمومی مردم هم‌پا شوم اما کار دلنشین تر را به مخاطب ارائه کنم. اینکه بگوییم متفاوت باشیم نیز رویکردهای متفاوتی دارد به طور مثال ما در این سالها می بینیم که بسیاری از گروه‌ها موسیقی سنتی و پاپ را با هم تلفیق کرده و سعی کردند این واژه متفاوت بودن را به مخاطب نشان دهند.

صدای من صدای هوار کشیدن و اعتراض به وضع موجود نیست

هدایتی با بیان اینکه نمی‌دانم در موسیقی پاپ چه نوآوری‌ای باید اتفاق بیفتد، تصریح کرد: اگر منظور محتوای ترانه هاست که باید بگویم فرمت و نوع کار ما عاشقانه است و اصراری هم ندارم که بخواهم به زور مسائل سیاسی و اجتماعی را در ترانه هایم مطرح کنم. اصولا هم ترجیح نمی دهم که خودم را درگیر این کارها کنم، چون اینها خط قرمزهایی هستند که اولا ممیزی تعیین کننده است دوما برخی از موارد هم هست که خود خواننده ترجیح می دهد وارد آنها نشود. از سویی دیگر این ماجرا بستگی به نوع صدا هم دارد که هر صدایی نمی تواند ترانه های اجتماعی را بخواند. صدای من یک صدای عاشقانه است که اصلا به درد آهنگ اعتراضی خواندن نمی خورد. صدای من یک صدای مهربان و عاشقانه است، صدای هوار کشیدن و اعتراض به وضع موجود نیست. این صدا یک صدای مهربان است که یک دلتنگی دارد که بیشتر جواب می دهد. بنابراین باید خودم بدانم که چه مدل کاری به صدای من می آید.

این بازیگر افزود: البته این دلیل نمی شود که من بگویم مخالف چنین رویکردی در موسیقی هستم اتفاقا برعکس من کارهای اعتراضی را بسیار دوست دارم ولی باید بدانیم که آیا این فضای موسیقایی به صدای من می نشیند یا نه؟ من درمقابل هیچ گونه موسیقی جبهه گیری نکردم، فقط به خودم زمان دادم که کارها به حرکت خود در فضایی که ترسیم کرده ام حرکت کنند. شاید در آینده من شیوه دیگری غیر از این شیوه را تجربه کردم. کما اینکه چندی پیش قطعه «کاشکی زمستون نبود» در اینترنت پخش شد که اثری غمگین و متفاوت از کارهای دیگرم بود و فرم آن فرق زیادی با کارهایی دارد که در آلبوم داشته ام .

اینستاگرام محمدرضا هدایتی : Instagram / MrezaHedayati

انتقاد از معترضانی که همیشه معترضند

هدایتی با بیان اینکه توقع مردم از خوانندگان مورد علاقه خود از نکات مهمی است که هر هنرمندی باید به آن توجه کند، توضیح داد: من ادعای آنچنانی در موسیقی ندارم. من همیشه یک شنونده خوب موسیقی بودم که همواره کارهای خاص گوش می کردم و هنوز هم این کار را انجام می دهم. اتفاقا خودم خیلی هم موسیقی پاپ گوش نمی کنم مگر اینکه آن موسیقی حرفی برای گفتن داشته باشد. در حال حاضر که به عنوان خواننده حضور دارم، کلی معترض وجود دارد که به من کنایه می زنند که شما بهتر است به بازیگری ادامه دهی، همین مانده که شما بخوانی و کنسرت هم برگزار کنی. به هرترتیب این اعتراض ها وجود دارد و دلیل این اعتراض ها می دانم چیست، من یک بازیگر هستم و اگر بازیگر نبودم قطعا با چنین انتقادهایی رو به رو نبودم.

صداپیشه شخصیت «پسر عمه زا» در مجموعه «کلاه قرمزی» افزود: اغلب دوستان من را در کارهای طنز دیدند. بپذیرید اگر من بروم رو صحنه و کار بسیار سنگینی را اجرا کنم حتم دارم باعث خنده می شود. من یک فرم کاری را انتخاب کردم که با توجه به بازیگری ام بیننده خیلی من را دور نبیند، یعنی من برای او باید قابل باور باشم. در غیر اینصورت حتی اگر متفاوت ترین کارها را ارائه دهم، شرایط خوبی ایجاد نخواهد شد. من باید خودم را در موسیقی ثابت کنم بعد کارهای متفاوت انجام بدهم. در واقع رسالت اصلی هر هنری سرگرمی سازی است. شما باید بتوانی مخاطب را جذب کنی بعد حرف‌های بزرگ را مطرح کنید. به طور حتم اگر از همان ابتدا این کار را انجام دهم تماشاگر من را پس می زند چون من هنوز موفق به ثابت کردن خودم به مخاطب نشدم.

عدم محبوبیت بازیگران در حرفه خوانندگی

وی در ادامه سخنان خود یادآور شد: در این سالها دوستان بازیگری بودند که می خواستند  خواننده شوند اما چون کارهای سنگینی را انتخاب می کردند کارشان نگرفت. به نظر شما چرا کار این دوستان علیرغم کیفیت خوبی که کارهایشان داشت، نتوانست محبوبیتی کسب کند؟ باید در پاسخ گفت اینها کارهای مردمی نداشتند که آثارشان به شیوه دهان به دهان برای جامعه تبلیغ شود. اما ببینید چرا کارهای من گرفته‌اند؟ چون آن‌ها در بین مردم حضور داشته و مثل مردم و خودم ساده بوده‌اند. من هم اگر از همان اول می آمدم کارهای سنگین با یک پکیج گران قیمت تحویل مخاطب می دادم، مطمئنم از مردم دور می شدم ولی من الان به مردم نزدیک هستم.

وی درپاسخ به سوالی مبنی بر اینکه آیا صداپیشگی شخصیت «پسر عمه زا» در مجموعه «کلاه قرمزی» تاثیری در افزایش طرفداران و جمعیت کنسرت‌هایش داشته یا خیر؟ تصریح کرد: لزوما نمی توان به این موضوع به عنوان یک عنصر اصلی نگاه کرد. افرادی که کنسرت می روند بیشتر آهنگ های من را شنیده‌اند که به کنسرت محمدرضا هدایتی می آیند چون آنها قشر خاصی هستند و هر وقت کنسرت برگزار می شود، آنها  حضور فعالی دارند و به نوعی به این قضیه عادت کرده‌اند. اینها کسانی هستند که کارها را شنیده‌اند و می آیند و طبیعی است که درصدی هم به خاطر کاراکتر «پسرعمه زا» در کنسرت من حضور دارند. اینها چیزی نیست که من بخواهم رد کنم.

محمدرضا هدایتی یک شبه خواننده نشد

هدایتی توضیح داد: به اعتقاد من این چالش باید وجود داشته باشد و اتفاقا اگر نباشد من باید ناراحت باشم چون مخاطب به تمامی این موارد اهمیت داده است. من یادم هست که وقتی قطعه «دلگیرم» را در سال 90 منتشر کردیم، در عرض یک هفته 600 هزار شنونده داشت. این ترانه از من معروف تر شد به طوری که  من الان باید ثابت بکنم که من این ملودی را ساختم و خواندم و به قولی یک شبه خواننده نشدم. من در این عرصه کار کردم، منتها حرفی راجع به آن نزدم چون می دانستم این جبهه وجود دارد اما چون حوصله برخورد با این اعتراض ها را نداشتم کار خودم را انجام دادم. همین موضع هویت موسیقی من را تحت تاثیر قرار نمی دهد چون من خود را جدای از کار بازیگری محک زدم. اینکه بی سر و صدا کاری انجام دادم و مصاحبه ای هم نکردم، به خاطر این بود که دوستان نگویند من از شهرت خود برای حضور در خوانندگی استفاده کردم.

وی درباره هویت سازی برای خوانندگان فعال موسیقی پاپ تاکید کرد : اساسا مگر موسیقی پاپ ما هویت دارد که من بخواهم در مورد هویت صحبت کنم؟ در حال حاضر تمام سازهایی که در موسیقی پاپ ما استفاده می شوند همه غربی هستند، پس چه هویت پاپی داریم که من بخواهم هویت موسیقایی برای خودم قائل باشم.

ساخت یک اثر موسیقایی مدرن با محوریت موسیقی سیستان و بلوچستان

این خواننده پیرامون فعالیتهای موسیقایی خود در عرصه موسیقی نواحی گفت: من در آلبوم جدیدم یک آهنگ بلوچی دارم و تصمیم دارم از این به بعد در هر آلبومی که تولید می‌کنم یک یا 2 قطعه از موسیقی استان سیستان و بلوچستان هم داشته باشم. اصلا آمدن من در دفتر «ترانه سمان» به خاطر موسیقی بلوچی و زابلی بود. من آمدم که این کارها را انجام بدهم، که بخواهم یک آلبوم موسیقی تلفیقی بلوچی مدرن کار کنم اما یک‌دفعه دیدم مشغول تولید آلبوم پاپ هستم. همیشه و هر وقت خواستم موسیقی بلوچی کار کنم در موسیقی پاپ افتادم و البته ناراضی هم نیستم ولی ساخت یک اثر تلفیقی مدرن در رابطه با موسیقی سیستان و بلوچستان هیچوقت از من دور نمی شود. من همین جا اعلام می کنم زمانی که بتوانم آن طوری که دلم بخواهم روی موسیقی سیستان و بلوچستان کار کنم، به همه آروزهای خودم در موسیقی رسیده‌ام.

وی افزود: در زمانی همه تلاش خود را انجام دادم که بتوانم هزینه‌ای را فراهم کنم و بچه های موسیقی سیستان و بلوچستان را به تهران بیاورم، جایی را برای آنها اجاره کنم که یک ماه اینجا بمانند و من با آنها و همراه هنرمندان تهرانی یک آلبوم تلفیقی روانه بازار موسیقی کنیم. منتها خیلی هزینه بر بود، حتی زمانی که می خواستم این کار را بکنم رییس ستاد مبارزه با مواد مخدر گفت من می توانم با استفاده تبصره و آیین نامه هزینه‌ای را به تو بدهم تا این کار انجام شود اما این موضوع هم تحقق پیدا نکرد. این دینی بوده که بر گردن من است و باید آن را اجرایی کنم.

من کلاهبردار نیستم

هدایتی درباره مشکلات برگزاری کنسرت خود در تهران گفت: تنها مشکلی که برای برگزاری کنسرت داشتیم، جبهه ای بود که این روزها بر علیه من شکل گرفته است، اینکه فلانی بازیگر است و اصلا نباید بخواند. اما عقیده من چیز دیگری است، اینکه هر کسی که در هر زمینه‌ای استعداد دارد، چرا نباید از استعداد خود استفاده کند؟ اگر از استعداد استفاده نکنیم به خودمان خیانت کرده‌ایم. این موضوع عجیب و غریبی نیست و من می توانم در کل دنیا ده‌ها نمونه بازیگر معرفی کنم که خواننده هم هستند و من نمی دانم چرا اینجا به شکل آزار دهنده ای این موضوع را بیان می کنند.

وی تصریح کرد: بدم می آید وقتی کسی بیاید و با این بهانه بگوید که من کلاهبردار هستم. من هیچوقت از شهرتم در موسیقی استفاده نکردم. دوست دارم حمایت کسانی را که از موسیقی من خوش‌شان آمده، داشته باشم. دوست دارم حمایت کسانی را که از بازی های من لذت بردند، داشته باشم. من همیشه قدردان مردم بودم، همه چیز برای من مردم هستند. بنابراین اذیت می شوم و تحمل شنیدن ناراحتی دوستان را ندارم. من همیشه عادت داشتم که من را دوست داشته باشند اما الان با جریانی روبه رو شدم که هم می خواهم به عقیده آنها احترام بگذارم و هم می خواهم یک جوری به آنها بگویم که اشتباه می کنید.

این خواننده افزود: ما حتی برای آلبوم بعدی هم برنامه ریزی لازم را انجام دادیم. من نیامدم با کنسرتی که در بهترین شکل ممکن 2 هزار نفر بیننده دارد، آینده موسیقی خود را رقم بزنم. کنسرت از این جهت برایم اهمیت داشت که زنده خواندن من را ببینند و بدانند که همه چیز در استودیو خلاصه نمی شود.

می خواستم از صدا پیشگان ببعی و آقای همساده استفاده کنم اما…

هدایتی درباره استفاده از صداپیشگان مجموعه کلاه قرمزی در کنسرت خود گفت: استفاده از خوانندگان مهمان به ویژه بازیگران فکرهایی بود که این اواخر در ذهن من به وجود آمد اما به خاطر اینکه وقت لازم را برای اخذ مجوز نداشتم، نتوانستم از دوستانم استفاده کنم. من حتی دوست داشتم محمد بحرانی (صداپیشه ببعی و آقای همساده در مجموعه کلاه قرمزی) و امیر سلطان احمدی ( عروسک گردان پسرعمه زا) همان قطعه‌ای را که برای جام جهانی تولید کرده بودند، در این کنسرت اجرا کنند اما خیلی دیر شد چون ما زمانی یک ماهه می خواستیم که بچه ها بتوانند مجوز بگیرند.

وی در بخش پایانی صحبتهای خود از دلایل حضور نیافتنش در نمایش «ترانه های محلی» گفت و توضیح داد: خیلی ناراحت شدم که نتواستم در نمایش «ترانه های محلی» حضور داشته باشم و حالا بسیار خوشحالم که دوست خوبم علی سرابی جایگزین من شد. من این نقش را خیلی دوست داشتم ضمن اینکه ترانه هایی را که قرار بود بخوانم، فردین خلعتبری ساخته بود و این فرصت خوبی بود که بتوانم در کنار این هنرمند شایسته موسیقی حضور داشته باشم. به هر حال من همیشه برای بازی در تئاتر بد شانس بودم. واقعا اگر تعهد از قبل تعیین شده من با پروژه «ایران برگر» نبود با کمال افتخار در این نمایش حضور پیدا می کردم.

حضور محمدرضا هدایتی در برنامه دورهمی مهران مدیری سال 96

سریالهای محمدرضا هدایتی

۱۳۹۴    در حاشیه    مهران مدیری
کلاه‌قرمزی ۹۴    ایرج طهماسب
۱۳۹۳    کلاه‌قرمزی ۹۳    ایرج طهماسب
۱۳۹۲    کلاه‌قرمزی ۹۲    ایرج طهماسب
۱۳۹۱    کلاه‌قرمزی ۹۱    ایرج طهماسب

۱۳۹۰    کلاه‌قرمزی ۹۰    ایرج طهماسب
۱۳۸۸    کلاه‌قرمزی ۸۸    ایرج طهماسب
لطفا دور نزنیم    مهدی مظلومی
۱۳۸۷    مرد دوهزارچهره    مهران مدیری
۱۳۸۶    گنج مظفر    مهران مدیری

۱۳۸۵    باغ مظفر    مهران مدیری
۱۳۸۴    شب‌های برره    مهران مدیری
۱۳۸۳–۸۸    در چشم باد    مسعود جعفری جوزانی
۱۳۸۲–۸۳    نقطه‌چین    مهران مدیری
۱۳۸۱    پاورچین    مهران مدیری
۱۳۷۹    داستانهای نوروز (۱۳۷۹)    مهران مدیری
۱۳۷۷    محاکمه    حسن هدایت
۱۳۷۶    داستان‌های نوروزی    مهران مدیری

۱۳۷۶    ببخشید شما؟    مهران مدیری
۱۳۷۶    قهر و آشتی    مهران مدیری
۱۳۷۶    نیستان    مهران مدیری
۱۳۷۶    پلاک ۱۴    مهران مدیری
۱۳۷۶    وکیل محل    مهران مدیری

فیلمهای سینمایی محمدرضا هدایتی

    آس و پاس (فیلم ۱۳۹۴)
    ایران برگر (۱۳۹۳)
    اینجا آسمان همیشه بارانی است (۱۳۹۲)
    دلقک
    کلاه‌قرمزی و بچه‌ننه (۱۳۹۰)

    تاکسی نارنجی (۱۳۸۷)
    کیش و مات (۱۳۸۷)
    بی‌وفا (۱۳۸۵)
    شام عروسی (۱۳۸۴)
    الهه زیگورات (۱۳۸۲)
    روز کارنامه (۱۳۸۱)
    مردی از جنس بلور (۱۳۷۷)
    داماد خوش قدم

تئاتر

    نیرنگ باری
    لولوی عزیز من
    میزان
    خواستگاری
    گوریل پشمالو
    دلم دریا
    زمانی برای کشتن
    دزد و مهتاب
    بار دیگر هابیل
    شب بخیر سرهنگ

شبکه خانگی

    داماد خوش قدم
    فضانوردان
    قهوه تلخ
    گنج مظفر
    شوخی کردم…!
    کوچه مروارید
    بمب خنده

بیوگرافی محمدرضا هدایتی و همسرش و پسرش +عکسها و گفتگو

مهران غفوریان و همسرش

مهران غفوریان بازیگر، کارگردان و مجری تلویزیون است. وی در تاریخ 3 شهریور 1353 در تهران متولد شد و 43 سال سن دارد.

تحصیلات : وی فارغ التحصیل رشته نقاشی است.

اولین کار بازیگری مهران غفوریان مجموعه طنز جنگ 39 به کارگردانی داریوش کاردان بوده است و سریال زیر آسمان شهر اولین سریالی بود که وی کارگردانی آن را بر عهده داشت.

مهران غفوریان متاهل می باشد و ازدواج کرده است و تا کنون وی و همسرش فرزندی ندارند.

مهران غفوریان و همسرش

مهران غفوریان در سال 93 ازدواج کرد.

جواد عزتی و همسرش + بیوگرافی

بیوگرافی جواد عزتی

جواد عزتی بازیگر سینما و تلویزیون متولد 20 دی ماه 1360 در تهران می باشد و 36 سال سن دارد.

تحصیلات : وی فارغ التحصیل رشته تئاتر از هنرستان سوره است.

او شروع فعالیت سینمایی را از سال 1387 با بازی در فیلم طلا و مس و حضور در تلویزیون را در سال 81 آغاز نمود.

وی با حضور در سریال های مهران مدیری از جمله قهوه تلخ به خوبی شناخته شد . همچنین وی در فیلم سینمایی ماجرای نیمروز یک نقش متفاوت را ایفا نمود.

چگونگی بازیگر شدن وی از زبان خودش

من بازیگری را با سه نوع کار کودک، صحنه‌یی و خیابانی شروع کردم. اواخر دهه 70 بود که طی انجام تئاتر برای کودکان با اتفاقات عجیب و غریبی مواجه شدم. برای خودم اتفاق جالبی بود که در سالن سنگلج اجرای تئاتر کودک داشتم. کارهای تصویری من هم تقریبا با آن دوره مصادف شد و برای نخستین بار توسط سعید آقاخانی برای یک مجموعه نود قسمتی کودک دعوت شدم.

خود آقای آقاخانی، الهام حمیدی و رضا شفیعیی جم هم در این مجموعه ایفای نقش می‌کردند. این مجموعه چند عروسک هم داشت که من هم صدای عروسک می‌گفتم و هم کار بازیگری انجام می‌دادم. تقریبا از این زمان به بعد بود که دوستان برای کارهای کمدی از من دعوت به همکاری کردند.

جواد عزتی و همسرش

ازدواج و همسر

جواد عزتی با مه لقا باقری که او هم از بازیگران زن می باشد ازدواج کرده است و تا به حال فرزندی ندارد.

این زوج تا کنون در چند اثر نیز با هم همبازی بوده اند از جمله میتوان قهوه تلخ و دردرسرهای عظیم 2 را نام برد.

بیوگرافی مه لقا باقری

جواد عزتی و همسرش مه لقا باقری

مصاحبه با جواد عزتی

جواد عزتی یک تم بانمکی دارد که فرق نمی کند پیرمرد 80 ساله بازی کند یا روحانی یا همین نقش جوان، راحت از مردم خنده می گیرد.

خدا کند این طور باشد که شما می گویید. من هر نقشی که می خواهم بازی کنم اول برایم مهم این است که مردم دوستش داشته باشند، چه منفی و چه مثبت. ملاکم فقط خنده نیست، کاراکتر باید دوست داشتنی باشد و این چیزی است که فیلمسازهای بزرگ خوب بلدند در فیلمنامه اعمال کنند. یعنی حتی اگر نقش منفی یا حتی آدمکش یا حتی کمدین باشد، هر چیزی در هر موقعیت است. اول دوست داشتنی است، بعد شما می پردازید به اینکه منفی است یا مثبت و… من سعی می کنم کاراکترهایی که قرار است نقش آنها را بازی کنم اول دوست داشتنی باشند.

در نقش هایی که بازی می کنید چقدر خودتان هستید؟

هر بازیگری اگر بخشی از خودش را به کار نگیرد، اصلا بازی نمی کند. بنابراین یک بخشی از خودش و تجربیاتش را به کار می گیرد. اینکه چقدر خودم هستم، بستگی به کاراکتر دارد، چون کاراکتر با کاراکتر فرق می کند. اینکه من بگویم در کلاشینکف یا در بابا آتی چقدر خودم بوده ام، خیلی درست نیست. هر بازیگری یک بخشی از خودش را به کاراکتر می دهد تا آن را به نمایش بگذارد. ولی در کاراکترهای مختلف درصد آن فرق می کند.

اما مثلا روحیه جواد عزتی در کاراکتر هشتادسالگی همان است…

نه از جواد عزتی نیست. اگر این طور است، شاید من به این فکر کرده باشم که  این اتفاق افتاده. یعنی از یک راهی وارد شده ام که تماشاچی دوستش داشته. شما بیست پیرمرد برای اینکه بازی کنی در ذهنت می آید، ولی اینکه از کدام وارد شوی که تماشاچی بپسندد و حرفت را گوش کند، خیلی مهم است. از چه جنسی وارد شوی خیلی مهم است که مردم دوستت داشته باشند و بتوانند حرفت را گوش بدهند.

شما تاکنون نقش‌های متفاوتی در سینما و تلویزیون بازی کرده‌اید از روحانی گرفته تا مهندس و هنرور سینما و این اتفاق هم در سریال دردسرهای عظیم افتاده؛ اما آنچه جلب توجه می‌کند این که همیشه به جای این‌که نقش برجسته باشد، جواد عزتی برجسته است. چرا این اتفاق می‌افتد؟

وقتی کارگردان، بازیگری را برای ایفای نقشی انتخاب می‌کند، حتما علاقه‌مند است نقش از فیلتر همان آدم عبور کند و بازیگر هم مواردی را به نقش اضافه کند تا نقش دربیاید. اگر قرار باشد بازیگر همان چیزی که در فیلمنامه نوشته شده را فقط اجرا کند، نقش‌ها تقریبا شبیه هم می‌شوند.

اگر شما احساس می‌کنید در کارهایی که بازی می‌کنم، جواد عزتی برجسته‌تر از نقش است، مسلما از من این‌طور خواستند یا این‌که به من گفته‌اند حتما این شخصیت از فیلتر جواد عزتی عبور کند و مختصات عزتی را داشته باشد.

خودتان هم دوست دارید این اتفاق بیفتد؟

جلوی این اتفاق را نمی‌گیرم. البته سعی می‌کنم نقش‌ها را متفاوت بازی کنم. ولی از برخی چیزها اصولا فرار نمی‌کنم. مثلا از این فرار نمی‌کنم که مردم آثار کمدی و شیرین را دوست دارند و تلاش می‌کنم لحظات مفرحی را برای آنها به وجود بیاورم.

گرچه غیر از کمدی، نقش‌های دیگر هم بازی کرده‌ام. این‌طور نبوده که فقط نقش‌های طنز و مثبت را قبول کنم، بلکه نقش‌های منفی هم در کارنامه‌ام وجود دارد.

یعنی علاقه مردم از علاقه شخصی خودتان مهم‌تر است؟

هنر، مثل بچه‌ای می‌ماند که از او مراقبت می‌کنید تا بزرگ شود. این روش کار من هم به نوعی مراقبت کردن از حرفه و کارم است. بازیگر باید یاد بگیرد برای هنر خودش مشتری داشته باشد و آنها را حفظ کند.

وظیفه هنرمند این است که مشتری خودش را راضی نگه دارد و نه‌تنها تعداد آن را بیشتر کند، بلکه مراقب باشد کمتر نشوند. مردم کارهای کمدی را دوست دارند و من هم تلاش می‌کنم به بهترین شکل نقش‌های کمدی را بازی کنم تا آنها مشتری آثار من شوند و پای من بمانند.

با این‌که تجربه ایفای نقش‌های گوناگون در مشاغل مختلف را دارید، اما روحیات نقش‌ها تغییر نمی‌کند و بامزگی ثابت در همه نقش‌هایتان به چشم می‌خورد، چه نقش روحانی را بازی کنید و چه راننده نعش‌کش. چرا روحیات نقش‌هایتان تغییر نمی‌کند؟

(با خنده) اگر این‌طور بوده به این دلیل است که از من خواستند وگرنه برخی مواقع هم نقش‌های تلخ بازی کرده‌ام مثل فیلم «کلاشینکف»!

فکر می‌کنم ذاتا شخصیت‌تان هم این‌طور باشد و شخصیت طنازی در زندگی شخصی‌تان داشته باشید؟

(با خنده) بله. به قول بچه‌ها خوشحال هستم!

این خوشحالی شما باعث می‌شود جواد عزتی برجسته‌تر از نقش شود.

نمی‌دانم. شاید!

خودتان فکر می‌کنید این مساله ویژگی و سبک کاری‌تان شده است؟

بالاخره هر بازیگری از این موضوع خوشحال می‌شود که سبک خودش را در کار داشته باشد و من هم علاقه‌مند هستم سبک و سیاق خودم را داشته باشم که مخصوص جواد عزتی است، ولی از این‌که نقش‌هایم شبیه هم شود، گریزان هستم. به همین دلیل سعی می‌کنم نقش‌هایم شبیه هم نشود.

نمی‌خواهید چرخشی در کارنامه هنری‌تان به وجود بیاورید و نقش‌های جدی هم بازی کنید. به هر حال این مساله گاهی برای کمدین‌ها اتفاق می‌افتد، به‌عنوان مثال رضا عطاران در فیلمی مثل «دهلیز» چارچوب‌های خودش را شکست و ایفاگر یک نقش جدی شد. آیا این اتفاق هم در کارنامه شما می‌افتد؟

من هم نقش‌های جدی زیاد بازی کرده‌ام، ولی اگر دیده نشده به نظرم کم کاری خودم بوده و این اشتباه به خودم برمی‌گردد. به‌عنوان مثال بعد از سریال تلویزیونی «قهوه‌تلخ» که با مهران مدیری کار کردم، در سریال «سرزمین‌کهن» ساخته کمال تبریزی بازی کردم یا در کنار فیلم «فرشته‌ها با هم می‌آیند»، فیلم سینمایی کلاشینکف را بازی کردم. در تلویزیون هم این قاعده را رعایت کردم. اگر یک کمدی کار کردم، بعد از آن نقش جدی به عهده گرفتم. معتقدم مخاطب کمدی را بیشتر می‌بیند، دوست دارد و حتی بیشتر در ذهنش باقی می‌ماند.

من خودم را با دوست خوبم رضا عطاران مقایسه نمی‌کنم، اما اگر می‌خواستم، می‌توانستم دائم کمدی کار کنم و شما هم مدام من را در نقش‌های کمدی ببینید یا در تله‌فیلم‌های طنز بازی کنم که مردم ماهی یک سی‌دی من را بخرند. اگر می‌خواستم این اتفاق می‌افتاد، ولی اگر شما فکر می‌کنید وزنه کارهای طنزم سنگین‌تر از وزنه کارهای جدی‌ام است، حتما اشتباه از طرف من است و حتما باید وزنه کارهای جدی‌ام را سنگین‌تر کنم. شخصا دوست دارم در همه ژانرها بازی کنم.

پس علاقه‌مند هستید در ژانرهای مختلف بازی کنید؟

بله. تا امروز سعی کرده‌ام با کارگردانانی کار کنم که سبک‌هایشان با یکدیگر خیلی فرق دارد که می‌توانم به کمال تبریزی، مهران مدیری، جواد رضویان، همایون اسعدیان، حسن برزیده، مهدی مظلومی و سیروس مقدم اشاره کنم که هرکدام سبک و سیاق خودشان را دارند.

عکس های مه لقا باقری و همسرش جواد عزتی

فیلمهای سینمایی جواد عزتی

ماجرای نیمروز (۱۳۹۵ محمدحسین مهدویان)
خرگیوش (۱۳۹۵)
هفت معکوس(۱۳۹۴)
پارادیس (فیلم) ۱۳۹۴
زاپاس (۱۳۹۴)
در مدت معلوم (۱۳۹۳)

تگرگ و آفتاب (۱۳۹۳)
شیار ۱۴۳ (۱۳۹۲)
فرشته‌ها با هم می‌آیند (۱۳۹۲)
کلاشینکف (۱۳۹۲)
جابه‌جا (۱۳۹۱)
همه چیز برای فروش (۱۳۹۱)

همبازی (۱۳۹۰)
همه چی آرومه (۱۳۸۹)
آفریقا (۱۳۸۹)
ته‌تغاری (۱۳۸۸)

شور شیرین (۱۳۸۸)
طلا و مس (۱۳۸۷)

اینستاگرام جواد عزتی

Instagram / Javadezzati

سریالهای جواد عزتی

سال    نام
۱۳۹۴–۱۳۹۵    بیمار استاندارد
۱۳۹۴    دردسرهای عظیم ۲
۱۳۹۳    دردسرهای عظیم
۱۳۹۲    دودکش
۱۳۹۱    هفت‌سین

دست بالای دست
تله فیلم «وقت بزرگ شدنه»
1389 – قهوه تلخ ( مهران مدیری )
۱۳۸۹–۱۳۹۰    سه دونگ، سه دونگ
۱۳۹۰    تله‌فیلم «سپید مثل ستاره»
۱۳۸۹    تله فیلم «میان ماندن و رفتن»
تله فیلم «بن‌بست یلدا»
چاووش بهار

۱۳۸۸–۱۳۸۹    چاردیواری
۱۳۸۸    لطفا دور نزنیم
۱۳۸۷    سرزمین کهن
لطفاً دور نزنیم
مثل هیچ‌کس
۱۳۸۶    آرزوهای شیرین

مرد هزارچهره
گنج مظفر
۱۳۸۵    قرارگاه مسکونی
باغ مظفر
۱۳۸۳    من یک مستأجرم
۱۳۸۱    قصه‌های شبانه

 

 

بازیگران در سیزده بدر 96

سیزده بدر بازیگران

عکس های هنرمندان و بازیگران در پایان تعطیلات نوروز ۱۳۹۶ و سیزده بدر را می توانید در ادامه مشاهده نمایید.

فلور نظری بازیگر زن و پسرش در سیزده بدر

هوتن شکیبا و امیر کاظمی در سیزده بدر ۹۶

شهرام قائدی در سیزده بدر امسال

محسن تنابنده در سیزده بدر در کشور قبرس

آزاده صمدی

سوگل طماسبی

بازیگران زن در سیزده بدر

فریبا کوثری

شاهرخ استخری و دخترش پناه در 13 بدر 96

سیاوش خیرابی

حامد کمیلی

نیما کرمی و همسرش

سپیده خداوردی بازیگر زن در سیزده بدر

احمد مهرانفر

مهدی یراحی و احسان علیخانی و فرزاد فرزین و مهدی مدرس

سیزده بدر خوانندگان

حسام نواب صفوی

دانیال حکیمی و همسرش در سیزده بدر

بازیگران در سیزده بدر 96

مراسم اکران مردمی فیلم ماجرای نیمروز در مشهد

1. 

مراسم اکران مردمی فیلم ماجرای نیمروز شامگاه روز شنبه 21 اسفند ماه 95 با حضور عوامل و بازیگران این فیلم در پردیس سینمایی هویزه مشهد برگزار گردید.

این فیلم برای اولین بار اکرانش را از شهر مشهد آغاز نموده است و از چهارشنبه 26 اسفند در سینماهای سراسر کشور اکران میگردد.

در ادامه می توانید عکس های این مراسم را مشاهده نمایید.

مهرداد صدیقیان,احمد مهرانفر,هادی حجازی فر,محمدحسین مهدویان(کارگردان),سید محمود رضوی(تهیه کننده) عوامل حاضر در این مراسم بودند.

مهرداد صدیقیان در اکران ماجرای نیمروز در مشهد

احمد مهرانفر و محمدحسین مهدویان در سینما هویزه مشهد

احمد مهرانفر در اکران فیلم ماجرای نیمرز در مشهد

مهرداد صدیقیان

اکران مردمی ماجرای نیمروز

مراسم اکران ماجرای نیمروز در مشهد

اکران فیلم ماجرای نیمروز در سینما هویزه مشهد با حضور بازیگران فیلم

دیدار بازیگران ماجرای نیمروز با مشهدی ها

بیوگرافی رایان استیج

رایان مددخانی یکی از شرکت کنندگان برنامه استیج 2017 می باشد.

وی توانست یکی از اعضای گروه رضا می باشد و توانسته است به خوبی جلو رود.

بیوگرافی رایان استیج

رایان متولد تهران بوده و در خانواده ای هنر دوست پرورش یافت. پدر او اهل موسیقی بود و در نتیجه زندگی او از دوران کودکی با این هنر همراه بوده است.

در هشت سالگی به یادگیری ساز درام و  کیبورد پرداخت و در دوران تحصیل در مدرسه به اجراهایی در سطح منطقه پرداخت. می گوید به دلیل یادگیری موسیقی از سنین پایین همیشه در گروه های موسیقی کوچک ترین عضو بوده است.

در ایران به صورت حرفه ای به اجرای  کنسرت هایی در سطح شهرهای مختلف و در کنار خواننده های  مطرح پرداخت.

بعد از آن به فراگیری موسیقی به صورت آکادمیک پرداخته و در پی آن در شهر دبی به اجراهایی در کنار خوانندگان مطرح خارج کشور پرداخت. از جمله هنرمندانی که رایان افتخار همراهی با آنها را بر روی صحنه داشته است می توان حسن شمایی زاده، بیژن مرتضوی، عارف، منصور و امید را نام برد.

ضمن این فعالیت ها، او به  تنظیم و آهنگ سازی نیز پرداخت.

چهار سال است که در شهر تورنتو کانادا زندگی می کند و در حال حاضر مشغول به گذراندن دوره های Sound  Engineering  در یکی از معتبرترین دانشگاه های تورنتو است.
مربی او در این سری از برنامه استیج، رضا روحانی  است.

عکس های اینستاگرام رایان

آدرس اینستاگرام رایان : instagram:raya.stage.music

رایان استیج , rayan stage