بیوگرافی لیلی رشیدی
لیلی رشیدی بازیگر زن سینما و تلویزیون متولد سال 1352 در تهران می باشد و هم اکنون 45 سال سن دارد.
تحصیلات : وی فارغ التحصیل مترجمی زبان فرانسه می باشد.
پدر لیلی رشیدی مرحوم داود رشیدی و مادرش احترام برومند می باشد. همسر سابق وی نیز نیما بانکی می باشد.
ورود به دنیای بازیگری
وی با حضور در مجموعه قصه های تا به تا (زی زی گولو) در سال 75 توانست به خوبی شناخته شود و در ذهن ها باقی بماند.البته وی خیلی کم کار است و بیشتر در زمینه تئاتر فعالیت دارد.
داود رشیدی, پدر لیلی رشیدی در سال 95 از دنیا رفت.
ازدواج و همسرش
وی چندین سال قبل با نیما بانکی ازدواج کرده بود که بعد از مدتی از یکدیگر جدا شدند و یک فرزند به نام سینا هم دارد.
نیما بانکی کارگردان، بازیگر و عکاس سینمای ایران است که در سال 1352 در تهران متولد شد. وی فرزند «رضا بانکی» (فیلمبردار) و همسر سابق لیلی رشیدی است.
لیلی رشیدی و همسرش
گفتگو با لیلی رشیدی
خانم رشیدی،چند سال است نسبت به سال‌های اوج کارتان،کم‌کارتر شده‌اید.
بله،البته در تلویزیون.این سال‌ها بیشتر در تئاتر کار کرده‌ام.من هیچ‌وقت هنرپیشه سینما نبوده‌ام که بگویم پیشنهادات بی‌شماری داشته‌ام و انتخاب کنم.فقط چند جا انگشت‌شمار کار سینمایی کرده‌ام.
اگر پیشنهادهای سینمایی باشد،خودتان رغبت دارید در سینما بازی کنید؟
اگر کار خوبی باشد،آدم می‌رود،ولی من بیشتر هنرپیشه تئاتر و تلویزیون بوده‌ام.در تلویزیون،متاسفانه مدتی است برنامه‌های خوبی نبود.ضمن اینکه همیشه شرایط و سلایق دیگری حاکم است.همیشه سلیقه آدم نیست در تلویزیون.دیگران تصمیم می‌گیرند هر کس چقدر و در چه کاری باشد و اصلا آیا باشد یا نباشد.سلایق دیگری حاکم است و همیشه سلیقه من نیستم.الان کار آخر خانم «مرضیه برومند» به نام «آب‌پریا» را بازی کرده‌ام که از مهرماه پخش می‌شود.یک کار تلویزیونی است برای کودک و نوجوان.در سال‌های اخیر تئاتر بیشتر کار کرده‌ام.
الان وضعیت تئاتر را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
فکر نمی‌کنم در وضعیت خوبی باشد. برای اینکه کمی سانسورها دارد بیشتر می‌شود.تعداد بازبینی‌ها دارد دوباره و دوباره بیشتر می‌شود. به‌نظرم این همه سانسور و اینکه چند بار بیایند و ببینند،کمی غم‌انگیز است.ما دیگر می‌دانیم باید چگونه کار کنیم و چه چیزهایی را رعایت کنیم.یک چیزهایی را هم گاهی اجازه می‌دهند که یکسری‌ها می‌آیند و می‌بینند و می‌گویند: «وای چه مملکت آزادی،چه چیزهایی را اجازه می‌دهند»،ولی اتفاقا آن چیزهایی که اجازه اجرا می‌گیرند،بسیار سطحی است.هیچ‌گونه فکر و تعمقی در آن نیست.کاری که آدم‌ها را ببرد توی فکر، بلافاصله جلوی آن را می‌گیرند.منظورم این نیست که تئاتر باید خیلی سنگین باشد،ولی دلم می‌خواهد آدم تئاتری ببیند که برود به دنیای دیگر.فکر آدم باز شود و فکر کند.به نظرم این عنصر فکر و اندیشه که تماشاچی را به دنیای دیگری ببرند،دارد گرفته می‌شود از تئاتر ما.
شنیده‌ام همیشه برای خلق نقش و رسیدن به آن،زحمت لازم را می‌کشید تا نقش درست از آب دربیاید.درست است؟
(با خنده)خیلی هم زحمت نمی‌کشم.از زیر تمرین‌ها درمی‌روم و سعی می‌کنم کمترین روزها را بیایم سر تمرین،ولی خب دلشوره‌اش را دارم.هنرپیشه‌ای هستم که خیلی متکی به کارگردان و افراد تئاترم،یعنی خیلی احتیاج به کمک دارم و احتیاج به صحبت‌کردن راجع به کار.
اینستاگرام لیلی رشیدی
instagram: leilirashidi
لیلی رشیدی و مادرش احترام برومند
تئاتر های لیلی رشیدی
اسم به کارگردانی خودش (لیلی رشیدی ) (۱۳۹۴)
مسخ به کارگردانی نصیر ملکی جو (۱۳۹۳)
اسکلیگ و بچه‌های پرواز به کارگردانی محمد عاقبتی (۱۳۹۱)
آمدیم، نبودید، رفتیم به کارگردانی رضا حداد (۱۳۹۰)
پروفسور بوبوس به کارگردانی آتیلا پسیانی (۱۳۸۹)
دکلره به نویسندگی و کارگردانی مهدی کوشکی و صحرا فتحی(1395)
پرتقال های کال به کارگردانی صابر ابر(1395)
فیلمهای سینمایی
۱ – نوک برج (۱۳۸۴)
۲ – در به درها (۱۳۸۳)
۳ – مربای شیرین (۱۳۸۰)
۴ – دلشدگان (۱۳۷۰)
سریال های تلویزیونی
برگی از زندگی (۱۳۷۳)
قصه‌های تابه‌تا (۱۳۷۵)
داستان‌های نوروز (۱۳۷۹)
جزیره جادو (۱۳۸۲-۱۳۸۱)
بدون شرح (۱۳۸۰)
آب پریا (۱۳۹۱)
فروشگاه
